SAİT FAİK ABASIYANIK (1906-1954)

Adapazarı'nda doğan hikayeci Sait Faik, ilk ve orta öğrenimini Adapazarı, İstanbul ve Bursa'da tamamlamıştır.İ.Ü. Edebiyat Fakültesini bitirdikten sonra Fansa seyahatine çıkmıştır. Döndüğünde bir süre ticaretle uğraşmıştır. Ardından öğretmenlik ve gazete muhabirliğini deneyen Sait Faik daha sonra yazı hayatına geçmiştir. İlk hikayesi 1935 yılında yayımlanmıştır.

Yenilikçi Türk hikayeciliğimizin öncüsü sayılan Sait Faik, büyük şehirlerde yaşam mücadelesi veren kesimlerin sorunlarını, onların iç dünyasını yansıtmakta başarı göstermiştir. Özellikle kent çevresinde öbeklenen işsizler, çıraklar, doğayla baş başa kalmış yalnızlar ve çocuklar Sait Faik'in hikayelerinde birer kahramana dönüşürler.

Sait Faik, 1953 yılında Amerika'daki Mark Twain Derneğine üye seçilmiştir.1954 yılında yakalandığı hastalıktan kurtulamayarak en verimli çağında hayata veda etti. Burgazada'daki  yaşadığı ev müzeye dönüştürüldü. Her yıl ölüm yıl dönümü olan 11 Mayıs'ta Burgazada'da anılmaktadır.

ESERLERİ

ÖYKÜ:
Semaver (1936)
Sarnıç (1939)
Şahmerdan (1940)
Lüzumsuz Adam (1948)
Mahalle Kahvesi (1950)
Havada Bulut (1951)
Kumpanya (1952)
Havuz Başı (1952)
Son Kuşlar (1952)
Alemdağ'da Var Bir Yılan (1954)
Az Şekerli (1954)
Tüneldeki Çocuk (1955)
Mahkeme Kapısı (1956)
ROMAN:
Medar-ı Maişet Motoru (1944)
Kayıp Aranıyor (1953)
ŞİİR:
Şimdi Sevişme Vakti (1953)
DENEME:
Balıkçının Ölümü
Açık Hava Oteli
Sevgiliye Mektup